در باب حکمت زندگی/ آرتور شوپنهاور
انسان پرمایه در تنهایی محض با افکار و تخیلات خود به بهترین نحو سرگرم می شود، حال آنکه تنوع مداوم در معاشرت، نمایش ها، گردش و تفریح، ممکن نیست کسالت شکنجه آور فرد فرومایه را برطرف کند.
انسانی که شخصیت متعادل و نرمی دارد، می تواند در شرایط محقرانه نیز خشنود باشد، در حالی که کسی که شخصیتی آزمند، حسود، و شریر دارد، با ثروت فراوان نیز خشنود نیست. اما به خصوص آن کس که مدام از لذت شخصیت فوق العاده و ذهن برجسته ای برخوردار است، بیشتر لذت هایی را که عموم مردم در پی آن اند، نه تنها زاید، بلکه مزاحم و آزاردهنده می بابد.
/ محمد مبشری / ص۲۵
کتاب دارالمجانین 
